Płonie ognisko

            d             A              d
Płonie ognisko i szumią knieje,

            A       A7               d         A

Drużynowy jest wśród nas.  

           d             A               d
Opowiada starodawne dzieje, 

           g                  A        d      C
Bohaterski wskrzesza czas.    

  
         F                                          C
O rycerstwie spod kresowych stanic,

          A7                                           d        A

O obrońcach naszych polskich granic,

            d              A                     d

A ponad nami wiatr szumny wieje,

         g        A7     d

I dębowy huczy las

Płonie ogień jak serca gorący,
Rzuca w niebo iskry gwiazd.
Jedna przeszłość i przyszłość nas łączy,
Szumi wokół ciemny las.

W blasku iskier jawi się historia,
Tyle zdarzeń miało barwę ognia.
Przy ognisku zasiadły wspomnienia,
Dziejów kraju uczą nas.

Już do odwrotu głos trąbki wzywa,
Alarmując ze wszech stron.
Wstaje wiara w ordynku szczęśliwa,
Serca biją w zgodny ton.

Każda twarz się z uniesienia płoni,
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni,
A z młodzieńczej się piersi wyrywa,
Pieśń potężna pieśń jak dzwon.

Gaśnie ognisko i szumią drzewa,
Spojrzyj weń ostatni raz.
Niech ci w duszy radośnie zaśpiewa,
Że na zawsze łączą nas:

Wspólne troski i radości życia,
Serc harcerskich zjednoczone bicia.
I ta przyjaźń najszczersza, prawdziwa
Którą Bóg połączył nas.

Ogień (zwyczaj to stary jak świat..)